Gisteren luidden vijftien burgemeesters de noodklok omdat er ‘een onoverbrugbare kloof dreigt tussen achterstandswijken en de rest van de samenleving’. Die zorg is terecht, en niet alleen voor de gemeenten van deze burgemeesters. Uit de recent door Aedes beschikbaar gestelde Veerkrachtkaarten blijkt dat er in 331 van de 355 gemeenten buurten zijn waar een toename van kwetsbare bewoners samengaat met een toename van problemen, terwijl de problemen in andere buurten juist afnemen. Nemen ook in uw gemeente de verschillen toe?
Kim Putters waarschuwde kortgeleden ‘dat mensen een karikaturaal beeld van elkaar krijgen als ze elkaars leefwereld niet meer kennen’. De Volkskrant publiceerde een onderzoek waaruit blijkt dat de plek waar je wordt geboren, bepalend is voor de kansen die je krijgt. Keer op keer wordt gewezen op het belang van samenleven en elkaar ontmoeten, omdat de consequenties groot en onomkeerbaar zijn als we van elkaar vervreemden.
De veerkrachtkaarten van Aedes bevestigen de zorgen van de burgemeesters, meneer Putters en De Volkskrant. Alle reden te gaan sturen op veerkrachtige wijken in ongedeelde regio’s. Daar hebben wij de afgelopen jaren veel onderzoek naar gedaan. We leerden daarbij vier lessen, waar we op deze site de komende maanden geregeld op terug gaan komen:
1. De opgave in een buurt vraagt meestal om een oplossing vanuit de hele stad. Als je niet bereid bent om voor de stad beschikbare middelen anders te verdelen en de onvermijdelijke consequenties van de aanpak elders te compenseren, dan komt een echte oplossing niet van de grond. Zo vraagt een afname van de beschikbare sociale woningvoorraad, compensatie in andere delen van de gemeente of zelfs regio.
2. Echte inzichten worden verkregen als de harde data worden verrijkt met kennis en ervaringen van bewoners en mensen uit de praktijk. De Veerkrachtkaarten geven een beeld op basis van cijfers. Om de stap naar effectieve maatregelen te zetten, is het belangrijk ook het verhaal achter de cijfers te kennen.
3. Veerkracht vraagt om een hechter bondgenootschap tussen bewoners, gemeenschappen, organisaties op het fysieke domein en organisaties in het sociale domein. Uiteindelijk gaat het om de mensen die in de wijken wonen. En die mensen denken niet in vakjes. De in de wijk werkzame partijen moeten zich verhouden tot hun eigen logica en problemen, maar ook tot die van een ander. Niemand maakt het verschil alleen.
4. Het vereist moed, creativiteit en leiderschap omdat de lange termijn ontwikkeling van de stad vaak schuurt met bestaande posities en korte termijn belangen. Het werken aan veerkrachtige wijken vraagt een lange adem, het elkaar helpen om te verbeteren en het sturen op een gezamenlijke outcome. Kortetermijnpolitiek is de grootste vijand.
Commentaires